maandag 19 november 2012

bidden

Abel en Jasmijn gaan naar John Paul College. Een , voor Australische begrippen,zeer licht Christelijke school.
Toch zijn onze kinderen helemaal onder de indruk van het geloof.
Abel kwam direct de eerste week al thuis met verhalen dat hij 1 ding heel erg goed kon in zijn nieuwe klas: dat stil zijn en met God praten.
Afgelopen zondag kwam het kerststalletje uit een van de verhuisdozen tevoorschijn en hier moest natuurlijk direct mee gespeeld worden. Op den duur hoorden we helemaal niets meer, en zaten ze met z'n tweeen bij, zoals Jasmijn het noemt, 'tempel van Jezus' te bidden. Dit was net voor het avondeten.
Tijdens het avondeten zit Abel te klieren, en de nodige waarschuwingen gaan over tafel. Jasmijn helpt hem eraan herinneren dat hij net, tijdens het bidden heeft beloofd om 'goed te zijn'.
Abel:"Ja, maar dat gesprek is nu afgelopen!"

zondag 11 november 2012

verhuisd

In de tussentijd is een hoop gebeurd (niks spectaculairs), maar is het me niet gelukt om de blog bij te houden (qua tijd)
Het laatste nieuws is dat we onze spullen weer hebben. Vorige week maandag kwamen de containers (bij de douane is het van 1 container naar 2 containers verplaatst) thuis. Twee mannen moesten samen de containers uitladen in 1 ochtend. Dat ze officieel ook de meubels in elkaar moesten zetten en de dozen uitpakken  was voor hen een onbekend verhaal. De mannen werkten erg hard -in Duitsland hadden we 2 dagen 10 man- en zijn 's middags weggegaan. Daar zaten we dus, tussen de dozen. Geen bedden om op te slapen en we zijn tot 's avonds laat bezig geweest om hoeslakens etc te zoeken.
De volgende dag is Martijn er wel achteraan gegaan dat er nog mensen kwamen om de boel aan kant te krijgen, maar dit verliep niet helemaal vlekkeloos. Om een lang verhaal kort te maken: na 2 weken kwamen er nog mannetjes om dingen in elkaar te zetten. Nu is het eindelijk zover dat we het eind van het uitpakken in zicht komt. Helaas heb ik nu een dozendip en staan die dozen even prima in de garage. Ik denk dat ik volgende week weer verderga met uitpakken.
Gelukkig is er niet zo heel veel beschadigd en missen we maar 1 kast.

 De weekenden zijn zo voorbij. Als we niet thuis aan het rommelen zijn, proberen we de buurt te verkennen. Zo zijn we in oktober naar Stradbroke Island geweest. Met een georganiseerde tour. We zouden het ook met onze eigen auto kunnen doen, maar dit was wel heel relaxed en zo konden we even afkijken hoe het rijden op strand en offroad gaat.
Eerst met de boot naar het eiland. Onze gids klapt op de boot zijn tafeltje uit en tovert voor ons tea met cakejes etc tevoorschijn.

Heeft wel wat, zo tussen alle auto's te staan met een opklaptafeltje. Eenmaal op het eiland vonden de kids het prachtig om over de zandpaden te crossen. Lekker gezwommen in een bruin meer (tea tree bomen) en daarna naar een uitkijkpunt waar we walvissen, dolfijnen, schildpadden -en nog iets, ben ik even vergeten- zouden kunnen zien. We hebben alleen de schildpadden gezien, maar het was wel erg mooi. Vervolgens over het strand gereden naar een picknick plek. Daar konden we lekker zwemmen in zee en de kinderen vermaakten zich supergoed in de kleine stroompjes zoet water die uit de bush het strand op liepen. Ondertussen maakte de gids de bbq klaar. Daarna weer terug naar de boot. Het was echt een super dag en zeker voor herhaling vatbaar.....met onze eigen auto. Wij blijven dan wel op de weg, want volgens mij blijven de wielen in de lucht steken als wij over die bushweggetjes rijden. Maar op het strand rijden zou wel moeten kunnen.

Abel en Jasmijn hebben hun draai op school wel gevonden. De eerste uitnodigingen voor kinderfeestjes zijn al binnen en de eerste playdates zijn afgesproken. Ondertussen hebben we ook een daycare voor Maurtis gevonden. De daycare van school zit tot 2014 vol, maar tegenover school is er een die nog plaats heeft. Daar kan hij nu twee dagen per week naar toe. Hij vindt het prachtig; hij gaat ook naar school. Daarnaast gaat hij 2 keer per week zwemmen. Kleine groepjes ( 2 of 3 kinderen) die op allerlei manieren in het water vallen, echt zwemmen -onder water- en veel plezier hebben. Dit is dicht bij huis, dus na afloop kan hij direct naar bed. Doodmoe is hij van het continue op de kant klimmen nadat hij in het water moest 'vallen'.
Afgelopen weekend hebben we twee nachten op een boerderij gelogeerd. De boerderij stond in de Scenic Rim, ongeveer 1,2 a 2 uur rijden van Brisbane. Uit school zijn we direct doorgereden. Onderweg begon het te regenen, en helaas is het het hele weekend niet meer gestopt met regenen. Gelukkig overdag zachtjes en 's nachts hard. De boer 'farmer Doug' was wel heel blij met de regen. Ze hadden al drie maanden geen druppel gehad en de koeien, paarden, schapen etc konden wel wat groen gras gebruiken.. Iedere ochtend gingen de kinderen met de boer de dieren voeren. Farmer Doug was wel een prototype Australische boer. Hij zou prima in de serie 'flying doctors' passen. Hij zei geen woord te veel en was niet echt vriendelijk voor de dieren. We hebben de kinderen ook vaak moeten zeggen dat wij het niet goed vinden als je dieren een schop geeft oid. Maar ze hebben een geweldig weekend gehad. Dieren voeren, paardrijden. Op de kar achter de trekker. Rondstruinen door de weilanden. eieren rapen, De koe melken, een lammetje en een kalfje de fles geven. Veel Wallabees gezien. Zelfs de hond van de boerderij aaien was leuk. Volgens mij hadden de kinderen niet eens door dat het steeds regende.

Nu nog een paar weekjes school (3 maar) en dan is het grote vakantie. In de vakantie gaan we eerst 10 dagen naar Bali om vervolgens door te vliegen naar Singapore.
Weer terug in Brisbane komt oma Riet op bezoek, als zij vertrokken is, komen opa Andre en oma Marjolein en dan is het alweer Maart!

dinsdag 16 oktober 2012

 Aangekomen in Brisbane zijn we met een huurauto naar het appartement gereden. Vermoeid en gedesorienteerd in een huurauto gestapt. Voor het eerst in een automaat en dan ook links rijden; we leken wel een stel bejaarden. De navigatie was ook erg wennen. Gelukkig was het niet druk omdat het zo laat was. Maar na een paar keer verkeerd rijden, kwamen uiteindelijk toch aan; Kangaroopoint.
 Aan  de Brisbaneriver, met een geweldig uitzicht. De eerste dagen was het prachtig, maar daarna werd het saai. Er gebeurde werkelijk niets op het water. Veel watertaxi's af en toe een jetski en dat was het. We zaten wel dichtbij het CBD en konden met die watertaxi overal makkelijk naar toe.
 Bij het appartement hoorde ook een zwembad. Water was erg koud. Naast het zwembad ook een kleine spa. Deze was wel lekker warm en iedereen zat hier graag in.
Maurits zag voor het eerst hagedissen. Deze liepen iedere middag gezellig rond bij het zwembad.
Vrijdag, zaterdag en zondag was Martijn nog thuis en hebben de buurt een beetje verkend. Daarna is hij gaan werken en begon voor ons het 'grote zoeken'.
 Met de relocationagent eerst op zoek naar een school voor Abel en Jasmijn. Er zijn hier zoveel scholen, dat de keus erg moeilijk was. Hebben ons beperkt tot prive scholen en dan nog was het een hele lijst. Om het iets makkelijker te maken was er bij de meeste scholen geen plaats in year 1 voor Jasmijn. De eerste school die we bezochten en die ons ook meteen aansprak had plaats voor beiden en ze konden direct beginnen.(andere scholen wilen ons laten wachten tot oktober). Keus dus gemaakt: ze gaan naar John Paul College!
 Nu we de school wisten, konden we ook gaan zoeken naar een huis, het liefst in de buurt van school. Al snel ons 'droomhuis' gevonden, maar dit helaas niet gekregen - ging naar een andere familie. Daarna nog veel huizen gezien. De kinderen waren het spuugzat en lieten dit ook wel merken. Uiteindelijk hebben we een huis gevonden tussen school en CBD in. Nu we er wonen, blijkt de rit naar school toch langer dan verwacht te duren. De hele wijk moet de snelweg op. Zij gaan naar CBD, ik naar de andere kant.Nu is het huurcontract maar voor een jaar,

 dus moeten we over een jaar even kijken of we weer moeten/willen verhuizen.
In de weekenden als Martijn thuis was, gingen we dagjes weg. Door de weeks gingen we voor of na de huizenjacht even naar Southbank of een park waar de kinderen lekker konden spelen.
Na twee weken in ons appartement op de 12e verdieping konden we verhuizen naar de 1e  verdieping. Ik vond het doodeng boven. De kinderen (vooral Maurits) kon zo een stoel bij het balkon schuiven en erover heen vallen. De deuren konden niet op slot. Ook waren de ramen
enkel glas en vrij laag. Dus een ongelukkige val en ze zouden naar beneden kletteren.





zondag 14 oktober 2012

De laaste maaltijd in Zeeland. Met z'n allen bij de molen in Serooskerke eten. Opa, oma, oma Riet, Danielle, Denise, Ineke, Amy, Johnny, Denise en Niels komen allemaal afscheid nemen.

 De volgende middag  vertekken we vanaf station Middelburg. Met de trein naar Schiphol. Oma Riet brengt de koffers met de auto naar ons hotel. We slapen nog een nacht in Badhoevedorp, zodat we 's ochtends niet hoeven te haasten om op tijd bij het vliegveld te zijn.
 's Avonds eten we gezellig met Barba, Vincent en oma Riet. Abel en Maurits zeggen alvast gedag tegen Melle!
 Dag Maurits!
 Vincent brengt Abel terug naar het hotel.
 En eindelijk is het dan zover. Brissy, here we come! De koffers zijn ingechecked, de kinderen zijn er klaar voor. (nu maar hopen dat ze slapen vanavond)

 Het vliegen ging hartstikke goed. De kinderen hebben zich prima gedragen. Slapen was moeilijker, maar uiteindelijk is toch iedereen in slaap gevallen. Helaas was dit tijdens het overstappen in de lounge in Singapore, dus we moesten 3 slaapdronken kindjes naar het vliegtuig dirigeren.
 Luxe! Mega stoelen en vanalles te eten. Maar het mooiste: televisie kijken terwijl je eet!
 Uiteindelijk hebben ze het toch opgegeven en is iedereen in slaap gevallen.
Maurits sliep al tijdens de vlucht Amsterdam-Singapore.
Jasmijn en Abel hebben de hele vlucht van Singapore tot Brisbane geslapen. Tijdens het landen werden ze weer wakker.

zaterdag 13 oktober 2012

Internet

Ha, we hebben internet! Computer staat op de grond, want de meubels zijn er nog niet, maar ik kan in ieder geval de blog bijwerken. Grote inhaalslag doen!

vrijdag 31 augustus 2012

Bribane

We zijn er. We hebben nog geen internet op de computer, dus deze blog op mijn telefoon gemaakt. Ik hoop dat het lukt.
De vlucht verliep zeer goed. Dinsdagmiddag zijn we met de trein naar badhoevedorp gegaan. Daar sliepen we in een hotel omdat we woensdag om 8 uur moesten inchecken. Mijn moeder heeft met haar auto de bagge gebracht, want het toch wel een hele klus om met zoveel bagage over te stappen in Roosendaal. Superfijn, helemaal toen Maurits in slaap was gevallen vlak voor Roosendaal. 's avonds nog gezellig gegeten met Barba, Vincent en mijn moeder. Helaas vond Melle het nog niet nodig zich te melden toen wij nog in NL waren., dus hebben de kinderen maar dag gezegd tegen een grote buik.
Onderweg naar Singapore waren de kids onder de indruk van de luxe stoelen, de televisie etc. We hebben ze de hele reis niet gehoord, behalve om een nieuwe film op te zetten. Ook Maurits deed het super. Hij heeft 37 keer Mickey's mouse clubhouse gekeken. Als een koning zaten ze op hun troon (die zich langzaam vulde met kruimels,chips,water etc) net voor het landen viel Mauriheten slaap, de rest is wakker gebleven. In Singapore moesten we van 1 tot 5 wachten. Toen werden ze wel erg moe- niet zo raar, midden in de nacht- en zijn ze in slaap gevallen. Helaas had Martijn erg last van zijn rug en besloot hij naar de EHBO te gaan voor een mega pijnstiller. Toen hij eindelijk terug was moesten we rennen naar de gate. Dit was niet makkelijk met drie slaapdronken kindjes die hun eigen handbagage weigeren te dragen en zelf ook niet willen lopen,onze eigen handbagage en een autostoelen. We redden het op het nippertje. Eenmaal in het vliegtuig sliepen ze alle drie alweer voor we opstegen en werden pas wakker tijdens het landen.
De douane was een eitje. Bang gemaakt door boardercontrol op tv en allerlei verhalen hadden we keurig aangegeven dat er hagelslag etc in de koffer zat. Even met de snuffelhonden erlangs en we mochten verder.
De huurauto: avontuur op zich. Doodmoe van de reis ( wij hadden niet zoveel geslapen) stapten we in een automaat-zijn we niet gewend- hadden we carmin ipv TomTom-zijn we niet gewend- en moesten we links rijden -zijn we helemaal niet gewend-  we leken wel een bejaard echtpaar. Gelukkig was het 's avonds laat en dus niet zo druk op de weg. Aangekomen in het appartement wilden de kinderen natuurlijk niet slapen.
De volgende dag de omgeving een beetje verkend, zodat ik daarna met de kinderen uit de voeten zou kunnen als Martijn gaat werken.
Dinsdag de eerste scholen bekeken. Woensdag nog een school en een hui. Vrijdag nog meer scholen en huizen. Er zijn hier zoveel scholen dat we kunnen blijven kijken en we hebben besloten om geen scholen meer te bezoeken. Gisteravond de keuze gemaakt voor de eerste school. Nadeel is wel dat het vrij ver uit het centrum ligt, het land in. We hadden graag aan de kust gewoond; daar ook heel mooie huizen bezocht, maar geen plaats op school voor jasmijn. Dit weekend vullen we de inschrijfformulieren in en gaan ze op de bus. We hebben daar ook een leuk huis gezien (schijnen in die buurt vrij schaars te zijn) en e hopen dat we dat huis kunnen krijgen. Nadeel van dat huis is alleen dat we er pas half oktober in kunnen. Moeten we nog 1,5 maand in het appartement blijven (weten niet of martijns wek dat vergoed en het is een eind rijden naar school)
Nu zitten we met smart te wachten op de luchtvracht. Extra kleren - het is f en toe toch vrij koud- speelgoed van de kinderen. Tot nu toe hebben ze zich uitstekend vermaakt zonder speelgoed. Ze hebben hier echt helemaal niets, alleen de tekenspullen uit het vliegtuig en de televisie van ht appartement. Ze zullen wel tv verslaafd zijn als we verhuizen. Fietsers zijn ook erg welkom, extra zwemkleding en de buggy. Ik stond op het punt om een nieuwe te kopen, toen bleek dat de eigenaar nog ergens een oude buggy vandaan kon toveren.

vrijdag 10 augustus 2012

logeren bij opa en oma

Nu begint het echt!
Afgelopen weekend waren de oma's en opa hier om Jasmijns verjaardag te vieren en daarna zijn de kinderen met opa en oma mee terug gegaan naar Zeeland. Eerst leek het me goed dat ze konden zien hoe alles in dozen zou gaan en dat het huis langzaam niet meer 'ons huis' werd, maar waarschijnlijk had ik dan veel minder kunnen doen. Hoe graag ze ook zouden helpen, er zou niet veel aan zijn voor ze. Ze lopen in de weg, mogen nergens meer mee spelen. Nu speel ik toch al niet zo veel met kinderen (kinderen moeten zelf spelen) maar dan zou ik helemaal geen tijd meer hebben. Eten doen we niet meer helemaal normaal: we eten gewoon wat er nog in de kasten staat, om maar zo min mogelijk weg te gooien. Bovendien kunnen de kinderen nu lekker iedere dag naar het strand en kunnen ze genieten van opa en oma, want die gaan ze heel lang niet zien.
Ondertussen ben ik het hele huis nogmaals aan het uitzoeken en heel veel spullen weggooien. We hebben de weg naar de stort gevonden.
Straks als alles echt leeg is, wordt het nog wel even spannend, want wat moet er allemaal aan ons huis gebeuren voordat de huisbaas weer tevreden is. De muren van de kinderkamers moeten zeker overgeschilderd, de vloer moet geschuurd en opnieuw gelakt worden (vind je het gek na 4 jaar 2 jongens over de vloer met loopauto's etc?) maar er zal vast nog meer gedaan moeten worden. Wel een les voor het volgende huis: kritischer zijn als we erin gaan, want veel dingen die nu waarschijnlijk moeten gebeuren, zagen er 4 jaar teurg al niet meer zo heel mooi uit.
Verder moet ik nog alle buitenspullen (grasmaaier, tuingereedschap, fietsen, zwembad , trampoline etc etc) heel goed schoonmaken anders komt het Australie niet in. Klusje voor vandaag.
We weten nog steeds niet precies wanneer we vertrekken. Dit wordt bekend zodra de visa rond zijn. Helaas gaat dit niet zo snel als we verwacht hadden, omdat er heel wat papieren van werkgevers verzameld moesten worden. Voordeeltje: dan maken we waarschijnlijk nog de geboorte mee van de baby van Barba en Vincent.

Vorige week, toen de kinderen nog hier waren zijn we dagelijks naar het zwembad gegaan. Ik riep altijd dat ik dat niet zag zitten met drie kinderen, waarvan er 1 helemaal niet kan zwemmen, 1 zwemt maar nog niet zijn diploma heeft -bleef hangen in het gat onder water, en 1 wel een diploma heeft, maar niet zo heel dapper is. In het zwembad kwamen we vaak kinderen van school tegen, zodat Abel en Jasmijn vriendjes hadden om mee te spelen. En als ze alleen waren, moesten ze bij mij blijven in het peuterbad, ze gingen in de speeltuin spelen of we gingen met z'n allen naar het grote bad.
Verder hebben we veel met de familie Ward opgetrokken. Jamie is het beste vriendje van Abel. Die twee zullen elkaar wel gaan missen. Hopelijk zien ze elkaar nog eens live!



zaterdag 21 juli 2012

zomer in zeeland......

Vakantie in eigen land: we hebben genoten van het weer! Of komt dit omdat we valsspelen en is Nederland niet meer ons eigen land? Hoe dan ook, we hebben drie weken kou, regen en vooral veel wind gehad.
Na het afscheid op school zijn we zaterdag naar Nederland vertrokken. We reden met twee auto's want Martijn ging maandag terug naar Duitsland om te werken.De reis verliep helemaal vlekkeloos (dit is wel eens anders gegaan).
De eerste week hebben we wel een paar mooie dagen gehad, maar niet echt strandweer. Dat was toch een beetje het plaatje dat we in ons hoofd hadden van een zomervakantie in een huisje aan het strand. Lekker iedere dag naar het strand, tussen de middag even terug zodat Maurits kon slapen en dan weer naar het strand tot 's avonds laat.

Maandag hebben we kaasboerderij Schellach bezocht (als echte toeristen). Kinderen vonden het leuk om de kaaskorsten te maken, maar - zoals echte stadskinderen- vonden ze het wel erg stinken. Natuurlijk moesten ook de koeien geaaid worden. Helaas was Maurits niet lang genoeg; maar de koe kon wel bij hem. Zijn hele gezicht werd afgelikt. Hij keek even vreemd, maar vond het niet zo erg.

Dinsdag ben ik met de kinderen naar Kamperland gefietst en hebben we daar het pontje naar Veere genomen. Daar op de hysterische markt met oma wat gedronken. Oma is ook mee terug gefietst, wat toch een stuk relaxter voor mij was. Jasmijn fietst heel veilig, maar Abel kijkt alle kanten op, maar nooit vooruit.

Woensdag was een lekkere dag en zijn we naar het strand geweest. Daar hebben de kinderen heerlijk gespeeld. Zelfs gezwommen. Eerst moesten ze even in de strandmodus komen: Jasmijn was bij de waterlijn kastelen aan het bouwen en riep mij steeds, Maurits was bang van de golven; zat op de handdoek en huilde om mij en Abel wilde alleen maar voetballen en tennissen - met mij natuurlijk- en stond ook te roepen. Aan het eind van de dag kwamen we Marieke met Vlinder en X nog tegen. Toen hadden de kinderen het helemaal naar hun zin. Samen over de golven springen!

OK, hier stopt mijn dagverslag, want donderdag en vrijdag.......wil je niet weten. Laten we het er maar op houden dat de kinderen moesten bijkomen van een heel schooljaar/ wennen aan de vakantie etc. Het was niet zo heel gezellig.

Abel en Jasmijn hebben ook nog bij opa en oma gelogeerd. Zaterdag hebben wij (Martijn is inmiddels ook onderdeel van het verhaal) daar gegeten en zondag zijn de kids weer terug gekomen.

Naast vakantie vieren moest er ook nog het een en ander geklust worden in het huisje. We hebben beneden alle meubels afgeschuurd en gewhitewashed. Nieuwe schilderijtjes opgehangen. Nieuwe eetkamerstoelen gekocht, 2 matrassen vervangen en nog wat andere klusjes gedaan. Het huisje ziet er weer een stukje beter uit. Nu nog de muren witten, schilderwerk, nieuwe gordijnen en lampen en de benedenverdieping is klaar.

Woensdag hebben we gezeild. Een valkje gehuurd om te proberen hoe de kinderen dit zouden vinden. Onverwacht vond Jasmijn het prachtig. Er stond wel redelijk wat wind (5/6) en Abel vond het nogal spannend. Maurits besefte het nog niet helemaal. Voor hem was het paradijs, want om Abel af te leiden mocht hij het hele pak koekjes samen met Maurits delen. Het gaat zo goed met zijn allergieen: de laatste bloedtest liet zien dat alle waarden op 0 staan. Hij reageert nog wel op bepaalde stoffen, maar er zit in ieder geval beweging in, dus grote hoop dat we over een paar maanden overal vanaf zijn.Uit de test bleek overigens wel dat hij zeer sterk reageerde op berken, graspollen etc: hooikoorts dus! Maar da's niet zo erg.

De rest van de vakantie zijn we tussen de buien door naar het strand geweest, bezoekje aan Zierikzee, Domburg natuurlijk, de nodige spullen in Middelburg gekocht, bezoek van- en aan familie.

Nu weer thuis in Bonn. Afwachten op wat komen gaat. We weten nog steeds niet precies wanneer we naar Brisbane vertrekken.

















donderdag 28 juni 2012

laatste schooldag

Het is zover: De laatste schooldag is aangebroken.
Afgelopen dinsdag hebben de kinderen al afscheid genomen op de Nederlandse school. Vandaag was het de beurt aan IBIS. Abel en Jasmijn hebben hier een geweldige tijd gehad en zullen deze school zeer zeker gaan missen. We hebben nu ook nog geen zin om over een andere school na te denken.
Beiden in de klas getrakteerd op stroopwafels en daarna van heel veel ouders en kinderen afscheid genomen. Wel een beetje raar dat we nog niet precies weten wanneer we vertrekken, dus ergens ben je ervan overtuigd dat je alle mensen nog wel zult zien deze vakantie.